IXa
O numquam prō rē satis indignande Cupīdō, 1
o in corde meō desidiose puer--
quid mē, quī mīles numquam tua signa reliquī,
laedis, et in castrīs vulneror ipse meīs?
cur tua fax ūrit, fīgit tuus arcus amiīcōs? 5
glōria pugnantēs vincere māior erat.
Quid? nōn Haemonius, quem cuspide perculit, hērōs
confossum medicā postmodo iūvit ope?
vēnātor sequitur fugientia; capta relinquit
semper et inventīs ulteriōra petit. 10
nōs tua sentīmus, populus tibi dēditus, arma;
pigra reluctantī cessat in hoste manus.
quid iuvat in nūdīs hāmāta retundere tēla
ossibus? ossa mihi nūda relinquit Amor.
tot sine amōre, tot sunt sine amōre puellae! 15
hinc tibi cum magna laude triumphus eat.
Rōma, nisi inmensum vīrēs promosset in orbem,
strāmineīs esset nunc quoque tēcta casīs.
Fessus in acceptōs mīles dēdūcitur agrōs;
mittitur in saltus carcere līber equus; 20
longāque subductam cēlant nāvālia pīnum,
tūtāque dēpositō poscitur ēnse rudis.
mē quōque, quī totiēns meruī sub amōre puellae,
dēfunctum placidē vīvere tempus erat.
IXb
'Vīve' deus 'positō' sī quis mihi dīcat 'amōre!' 25
dēprecer—ūsque adeō dulce puella malum est.
cum bene pertaesum est, animōque relanguit ardor,
nesciōquō miserae turbine mentis agor.
ut rapit in praeceps dominum spūmantia frūstrā
frēna retentantem dūrior ōris equus; 30
ut subitus, prope iam prensā tellūre, carīnam
tangentem portus ventus in alta rapit--
sīc mē saepe refert incerta Cupīdinis aura,
nōtaque purpureus tēla resūmit Amor.
Fīge, puer! positīs nūdus tibi praebeor armīs; 35
hic tibi sunt vīrēs, hac tua dextra facit;
hūc tamquam iussae veniunt iam sponte sagittae--
vix illīs prae mē nōta pharetra sua est!
īnfēlīx, tōtā quīcumque quiēscere nocte
sustinet et somnōs praemia magna vocat! 40
stulte, quid est somnus, gelidae nisi mortis imāgō!
longa quiēscendī tempora fata dabunt.
O numquam prō rē satis indignande Cupīdō, 1
o in corde meō desidiose puer--
quid mē, quī mīles numquam tua signa reliquī,
laedis, et in castrīs vulneror ipse meīs?
cur tua fax ūrit, fīgit tuus arcus amiīcōs? 5
glōria pugnantēs vincere māior erat.
Quid? nōn Haemonius, quem cuspide perculit, hērōs
confossum medicā postmodo iūvit ope?
vēnātor sequitur fugientia; capta relinquit
semper et inventīs ulteriōra petit. 10
nōs tua sentīmus, populus tibi dēditus, arma;
pigra reluctantī cessat in hoste manus.
quid iuvat in nūdīs hāmāta retundere tēla
ossibus? ossa mihi nūda relinquit Amor.
tot sine amōre, tot sunt sine amōre puellae! 15
hinc tibi cum magna laude triumphus eat.
Rōma, nisi inmensum vīrēs promosset in orbem,
strāmineīs esset nunc quoque tēcta casīs.
Fessus in acceptōs mīles dēdūcitur agrōs;
mittitur in saltus carcere līber equus; 20
longāque subductam cēlant nāvālia pīnum,
tūtāque dēpositō poscitur ēnse rudis.
mē quōque, quī totiēns meruī sub amōre puellae,
dēfunctum placidē vīvere tempus erat.
IXb
'Vīve' deus 'positō' sī quis mihi dīcat 'amōre!' 25
dēprecer—ūsque adeō dulce puella malum est.
cum bene pertaesum est, animōque relanguit ardor,
nesciōquō miserae turbine mentis agor.
ut rapit in praeceps dominum spūmantia frūstrā
frēna retentantem dūrior ōris equus; 30
ut subitus, prope iam prensā tellūre, carīnam
tangentem portus ventus in alta rapit--
sīc mē saepe refert incerta Cupīdinis aura,
nōtaque purpureus tēla resūmit Amor.
Fīge, puer! positīs nūdus tibi praebeor armīs; 35
hic tibi sunt vīrēs, hac tua dextra facit;
hūc tamquam iussae veniunt iam sponte sagittae--
vix illīs prae mē nōta pharetra sua est!
īnfēlīx, tōtā quīcumque quiēscere nocte
sustinet et somnōs praemia magna vocat! 40
stulte, quid est somnus, gelidae nisi mortis imāgō!
longa quiēscendī tempora fata dabunt.